Wodospad Czarnostawiańska Siklawa

Wysokość:

Nasza trasa:

1460 m n.p.m. oraz 1570 m n.p.m.

Palenica Białczańska - Wodogrzmoty Mickiewicza - Schronisko PTTK przy Morskim Oku - Czarny Staw pod Rysami -Schronisko PTTK przy Morskim Oku - Wodogrzmoty Mickiewicza - Palenica Białczańska

Czarnostawiańska Siklawa to niezwykle urokliwy kaskadowy wodospad w polskich Tatrach Wysokich. Spływa z progu Czarnostawiańskiego Kotła w Dolinie Rybiego Potoku, powyżej Morskiego Oka. Tworzą go wody Czarnostawiańskiego Potoku, wypływającego z Czarnego Stawu pod Rysami , odwadniając go i wpadając do Morskiego Oka zasila je. Potok ten nie jest długi ale mocno nachylony i spada wodospadami w dwóch miejscach. Pierwszy próg znajduje się bezpośrednio poniżej Czarnego Stawu (około 1570 m n.p.m.) oraz kilkadziesiąt metrów powyżej tafli Morskiego Oka (około 1460 m n.p.m.) mniej więcej po środku. Czarnostawiańską Siklawą nazywane są górne bądź dolne kaskady.

Wodospad ulokowany w górnej części Czarnostawiańskiego Potoku, powstał na progu kotła polodowcowego, w którym znajduje się Czarny Staw pod Rysami. Próg ten wyróżnia spory spadek i wygląda naprawdę imponująco. Drugą kaskadę tworzy już mniejszy spadek lecz jest bardziej rozległy, obydwa są niezwykle urokliwe.

Startujemy z Palenicy Białczańskiej. Ruszamy asfaltowym szlakiem w stronę Morskiego Oka. Droga jest asfaltowa długa i monotonna, gdzieniegdzie odsłaniając widok na góry. Odcinek około 9 kilometrów pokonujemy w około 2 godziny oszczędzając jednocześnie siły na dalszą wspinaczkę, gdyż tego dnia wchodziliśmy na Rysy. Po drodze mijamy mostem Wodospad Wodogrzmoty Mickiewicza a tuż za nim znajduje się miejsce z kilkoma ławkami do odpoczynku, oraz toalety z informacją za ile minut znajdują się kolejne. W tym miejscu znajduje się również szlak do Schroniska PTTK w Dolinie Roztoki.

Po chwilowym odpoczynku i zrobieniu kilku zdjęć ruszamy dalej czerwonym szlakiem w kierunku Schroniska PTTK przy Morskim Oku. Na szlaku mijamy Stare Schronisko PTTK przy Morskim Oku, które jeszcze jest czynne, my jednak kierujemy się w stronę nowego. W schronisku przy Morskim Oku możemy zaopatrzyć się w pamiątkowe monety jak również pieczątki zdobywców i drobne pamiątki. Jest też sporo ławek do odpoczynku oraz skonsumowania posiłku – ławki znajdują się zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz. Szlak czerwony prowadzi dalej wschodnim lub zachodnim brzegiem Morskiego Oka i prowadzi do Czarnego Stawu pod Rysami.

Czarny Staw wpływa do Morskiego Oka bardzo urokliwym wodospadem Czarnostawiańską Siklawą i to jest dzisiejsza atrakcja. Mniej więcej w połowie drogi nad Czarny Staw zatrzymujemy się przy pierwszym progu. Żeby zobaczyć wodospad z bliska niestety trzeba nieco zboczyć ze szlaku ale widok jest naprawdę piękny. Obserwując wodospad z dołu czujemy na sobie krople rozpryskującej się wody o wystające skały do tego ten piękny odgłos spadającej wody robi niesamowite wrażenie. Po dłuższym zachwycie wyruszamy dalej nad Czarny Staw pod Rysami.

Będąc na miejscu zachwycamy się również pięknym otoczeniem Czarnego Stawu. Kierując się na lewo dojdziemy do kaskady Czarnostawiańskiej Siklawy. Jej spadek jest o wiele bardziej stromy i równie piękny a widok na Morskie Oko z tego miejsca jest niezwykle imponujący. Po dłuższych zachwytach nad wodospadem jak i Czarnym Stawem, zjedzeniu posiłku i odpoczynku, udajemy się w drogę powrotną. Dochodząc do tafli Morskiego Oka obieramy inną trasę mianowicie obejdziemy Morskie Oko z drugiej strony.

Pogoda piękna, czas mamy dobry więc warto zrobić pętlę i podziwiać Morskie Oko z innej perspektywy. Krótka przerwa w schronisku i ruszamy w drogę powrotną niestety tym samym monotonnym asfaltem. Do Zakopanego udajemy się busem z Palenicy Białczańskiej. Ze względu na wcześniejsze rezerwacje parkingu jak i ceny bus stał się wygodniejszą formą przemieszczenia się zwłaszcza ,że ciężko przewidzieć pogodę na kilka dni wprzód, ponieważ góry rządzą się własnymi prawami i pogoda potrafi być naprawdę nieprzewidywalna. Polecamy tą trasę na spokojny całodniowy spacer aczkolwiek dość długi i męczący. Po to jednak tu przyjeżdżamy żeby się trochę zmęczyć.