Zamek Korzkiew
Lokalizacja:
Województwo:
Miejscowość Korzkiew
Małopolskie
Zamek Korzkiew znajduje się na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, jest to zamek rycerski i znajduje się na szlaku Orlich Gniazd. To kompleks średniowiecznych zamków, strzegących dawnego Królestwa Polskiego. Zamki te głównie były budowane na ciężko dostępnych wapiennych skałach. W tym okresie budowano również strażnice, które miały za zadanie ostrzegania się nawzajem przed zbliżającym się wrogiem.
We wsi Korzkiew w 1352 roku zaczęto budowę wieży obronnej, fundatorem której był Jan Sykomola. Następnie jego syn również Jan kontynuował rozbudowę, budując najpierw drewniany kościół. Również wnuk Jan Zaklika, który dzięki swojej zaradności znacznie wzbogacił siedzibę rodu – Korzkwi. Za jego czasów zamek zaczął się rozrastać, zostały wybudowane dodatkowe dwie wieże, zbudowano mur obwodowy a kościół pełnił rolę budowli obronnej.
W 1410 roku Jan Zaklika dowodził 47 chorągwią rodową w bitwie pod Grunwaldem jak i Koronowcem, o których to bitwach pisał Jan Długosz w swoich kronikach. W 1486 roku na zamku w Korzkwi pojawił się nowy właściciel Szczepan Świętopełk Bolestraszycki a następnie jego syn Mikołaj. Obydwaj nie inwestowali w zamek i po pewnym czasie zamek został sprzedany Piotrowi Krupkowi. W kolejnych latach zamek przechodził z rąk do rąk oraz popadał w niełaskę. W 1583 roku zamek przechodzi w ręce Stanisława Ługowskiego, który potrafił bardzo dobrze zarządzać majątkiem a nawet wzbogacił swój majątek licznymi młynami i foluszami czyli maszynami stosowanymi do folowania sukna. Po śmierci Stanisława Ługowskiego zamek odziedziczył jego syn Aleksander w 1612 roku. Za jego rządów zamek został przebudowany pod kątem rezydencji oraz wybudował nowy kościół w którym do dziś widnieją herby Aleksandra Ługowskiego. Drewniany kościół uległ bowiem poważnemu zniszczeniu za czasów panowania na zamku rodu Zborowskich. Oprócz rozbudowy Aleksander Ługowski dołączył jeszcze kilka wsi. Po śmierci Aleksandra w 1623 roku Korzkiew objął jego syn Jan Ługowski, który ożenił się z Katarzyną Lanckorońską. Niestety zmarł bezpotomnie. Kolejnym właścicielem był Michał Jordan, który dorobił się wielkiego majątku, a następnie jego bratanek Michał. Jordanowie bywali rzadko w zamku Korzkiew, odwiedzali go głównie z racji polowań. W 1720 roku podjął się przebudowy zamku, nadając mu charakter magnackiej rezydencji. Wzniesiona została oszklona loggia a ściany komnat były ozdobione freskami. Na terenie zamku powstała również kaplica.
Teodor Wessel objął Korzkiew w 1755 roku niestety od tego czasu zamek Korzkiew znowu popada w niełaskę i zaczyna się czas upadku. Teodor Wessel zmarł w roku 1791 w niesławie. W 1755 roku zamek zakupił Eliasz Wodzicki a następnie zamek przeszedł w ręce Jana Wodzickiego. Ostatnią właścicielką zamku Korzkiew była Eleonora Wodzicka, wdowa po Jakubie Wodzickim która starannie go utrzymywała jednak opuściła Korzkiew i przeniosła się do dworu pod zamkiem, jako dożywotnia właścicielka dóbr. Od tego czasu zamek był już opustoszały.
Od 1997 roku jego właścicielem jest architekt Jerzy Donimirski, który podjął się odnowienia i odbudowania zamku. Cały czas trwają prace budowlane na zamku, który pełni także rolę hotelu. Obecnie na zamku można nocować, oczywiście po uprzednim ustaleniu terminu. Pokoje pomieszczą około 10 osób. Okolica jest bardzo spokojna i cicha, w sam raz na wypoczynek. Dodatkowo zamek zbudowany jest na skalistym wzgórzu wznoszącym się nad rzeką Korzkiewką i otoczony jest pięknym parkiem. Przed niewielkim parkingiem przy zamku znajdują się stoły wykonane z potężnego drzewa, które zapewne było świadkiem wielu wydarzeń które miały tu miejsce. Ława wykonana najprawdopodobniej z konarów tego drzewa znajduje się pod skarpą między wejściem głównym i bocznym. W skład zespołu zamkowego wchodzą ruiny, dom mieszkalny budynek folwarczny oraz park. Zarówno dziedziniec zamku jak i otoczenie przed murami zamku jest bardzo ładnie zagospodarowane roślinnością. Obecnie zamek można zwiedzać po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu terminu. Do zwiedzania mamy: dziedziniec, 4 komnaty, krużganki oraz możemy wejść na wieżę widokową z której podobno widać Tatry. Niestety Nam pogoda nie sprzyjała a więc nie jesteśmy w stanie tego potwierdzić. Jeśli chodzi o komnaty to możemy zobaczyć jak wyglądała Sala Rycerska, Sala Renesansowo-Barokowa, Sala Wielkiego Łowczego i oczywiście Sala Królewska. Każda sala jest dobrze wyposażona, nawet jeśli chodzi o detale i będąc w każdej z tych sal możemy poczuć się jakbyśmy byli w tamtych czasach.
Sala Rycerska jest bogato zaopatrzona w rekwizyty związane ze sztuka wojenną, możemy tu zobaczyć miecze, halabardy, topory. Sala Renesansowo-Barokowa, jest to sala z ogromnym stołem przy którym kiedyś ucztowano, ściany ozdobione są trofeami myśliwskimi oraz arrasem a w rogu sali znajduje się duży kominek. We wnękach okiennych znajdują się freski. Sala Wielkiego Łowczego, jak sama nazwa wskazuje stylizowana jest na salę myśliwską i ozdobiona jest trofeami i porożami. Sala Królewska ozdobiona wielkim arrasem na ścianie, w rogu sali znajduje się kominek a na ścianach znajdują się poroża.
Ogólnie miejsce jest warte odwiedzenia ze względu na swój urok i niecodzienny klimat. Chodząc po zamku czuje się ducha czasu i można się poczuć jakby się żyło w tamtym okresie.
Galeria
