Wodospad Siklawica

Wysokość:

Nasza trasa:

1114 m n.p.m.

Zakopane, Wielka Krokiew - Dolina Białego - Czerwona Przełęcz - Sarnia Skała - Polana Strążyska, odejście szlaku żółtego - Wodospad Siklawica - Polana Strążyska - Dolina Strążyska, parking

Siklawica to wodospad w Tatrach Zachodnich, w górnej części Doliny Strążyskiej, pod północną ścianą Giewontu. Jest to wodospad dwuczęściowy i opada z dwóch prawie pionowo nachylonych ścian pod kątem 80°. Wysokość dolnej części wynosi 12 metrów, górnej również 12 metrów. W niewielkiej odległości nad górną częścią jest jeszcze trzecia część o wysokości 9 metrów, tej części już ciężej wypatrzeć. Pomiędzy górną i dolną jego częścią istnieje skalna półka, w której znajduje się wymyte w skale wgłębienie wypełnione wodą. Zostało utworzone siłą uderzenia wody jak również niesionych przez nią odłamków skał i kamieni. Takie wgłębienie nosi nazwę kotła eworsyjnego.

Swoją nazwę wodospad zawdzięcza od Siklawy w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Wodospad Siklawica był odwiedzany od samych początków turystyki w Tatrach i nadal cieszy się nieustającą popularnością. Na Wodospad Siklawica startujemy spod Wielkiej Krokwi, robimy sobie dłuższy spacer. Docieramy do kasy biletowej i obieramy żółty szlak do Doliny Białego do Ścieżki nad Reglami. Trasa jest bardzo przyjemna lekko pniemy się w górę wzdłuż potoku, którego szum jest bardzo kojący.

Po naszej lewej stronie na wysokości mostka będziemy mijać kraty zabezpieczające wejście do wewnątrz głębokiego korytarza wykutego w skale. To dawna sztolnia, gdzie poszukiwano rudy uranu. Prace te prowadziło wojsko radzieckie i specjaliści radzieccy. Cała Dolina Białego została zamknięta i była pilnie strzeżona. Wykopane były dwie sztolnie. Poszukiwania te okazały się jednak, nieopłacalne ze względu na znikome ilości rud uranu. Kierując się dalej po drodze mijamy dość spory wodospad który spada kaskadowo. Dochodzimy do skrzyżowania szlaków i udajemy się Czarnym szlakiem prosto na Sarnią Skałę, do której mamy z tego miejsca 25 minut. Jest coraz ciężej ponieważ jest coraz bardziej stromo.

Docieramy do Czerwonej Przełęczy położonej na wysokości 1303 m n.p.m. Jest to miejsce, gdzie jest sporo ławek, gdzie można odpocząć i się posilić a stąd dzieli Nas 10 minut na szczyt Sarniej Skały, więc skręciliśmy i na nią. Sarnia Skała jest opisana na innej karcie Naszej strony. Z Czerwonej Przełęczy mamy 35 minut zejścia do kolejnego rozejścia szlaku. Po drodze mieliśmy miłą niespodziankę mianowicie w niedalekiej odległości od szlaku dwa jelenie obskubywały młode drzewka. Miło je było poobserwować, nie podchodziły do turystów, ale też nie uciekały najwyraźniej przyzwyczajone do obecności ludzi.

Dochodzimy do Doliny Strążyskiej szlakowskaz pokazuje aby żółtym szlakiem kierować się do Wodospadu Siklawica. Dzieli nas od niego dosłownie 15 minut. Idzie się przyjemnie między drzewami, wzdłuż potoku. Po dotarciu do celu wodospad wspaniale się prezentuje jest piękny i bardzo wysoki. Do Wodospadu Siklawica dotrzeć również możemy bezpośrednio od czerwonego szlaku prowadzącego Drogą pod Reglami. Trzeba jednak podjechać busem. Po chwilowym przystanku nad wodospadem udaliśmy się na Polanę Strążyską. Znajduje się tu spora polana z ławami i stolikami oraz punkt gastronomiczny gdzie uda się zjeść, jak również zaopatrzyć się w pamiątki.

W przerwie na posiłek z widokiem na Giewont odpoczęliśmy nabraliśmy sił i ruszyliśmy w dalszą trasę. Kierujemy się tym razem na szlak czerwony na Drogę pod Reglami. Szlak ten jest przyjemny i szeroki usypany drobnym kamyczkiem, sprzyja spacerom z dziećmi w wózkach. Wzdłuż szlaku płynie potok więc trasa jest naprawdę bardzo przyjemna. Osobom które nie posiadają dobrej kondycji polecamy udać się na Wodospad Siklawica właśnie czerwonym szlakiem.

Po dotarciu do głównej drogi czekał już na Nas bus, mieliśmy jednak jeszcze na tyle wolnego czasu, że zdążyliśmy przekąsić małe co nieco, ponieważ przy przystanku i parkingu znajdują się punkty gastronomiczne karczma i sklepiki z pamiątkami. Wodospad Siklawica polecamy zwiedzić bo naprawdę warto. Choć nie rozlewa się szeroko to jednak ze względu na swoją wysokość jest równie atrakcyjny i zachwycający. Czerwony szlak jest naprawdę dziecinnie łatwy więc bez obaw każdy powinien sobie poradzić. Gorąco polecamy.