Góra Lackowa

Wysokość:

Pasmo:

Nasza Trasa:

997 m n.p.m.

Beskid Niski

Ropki - Ropki, skrzyżowanie - Pod Ostrym Wierchem - Lackowa - Pod Ostrym Wierchem - Ropki, skrzyżowanie - Ropki

Lackowa jest to najwyższy szczyt po polskiej stronie Beskidu Niskiego, położony między Krynicą Zdrój a Wysową Zdrój, na granicy ze Słowacją. Jest dobrze widoczną z daleka zalesioną kopułą. Dawniej góra ta nosiła łemkowską nazwę Łackowa (Wackowa), Chorągiewka Pułaskiego, czasem żartobliwie nazywana górą policyjną ze względu na swoją wysokość. Góra Lackowa należy do Korony Gór Polski oraz Diademu Polskich Gór. Jej zachodni stok przez który biegnie czerwony szlak jest najbardziej stromym w Beskidzie Niskim i jednym z najbardziej stromych w polskich górach (poza Tatrami) odcinkiem znakowanego szlaku. Nie bez przyczyny wejście od tej strony nazywane jest „ścianą płaczu”.

Beskid Niski zbudowany jest niemal wyłącznie ze skał osadowych, znanych pod wspólną nazwą fliszu karpackiego. Utwory te tworzyły się od górnej jury, poprzez kredę do paleogenu, na dnie płytkiego, ciepłego morza. W pierwszej kolejności osiadały żwiry, następnie piaski, na końcu iły. Proces ten powtarzał się wielokrotnie tworząc naprzemienne warstwy, które z upływem czasu przemieniały się w skałę. Ze żwirów powstawały zlepieńce z piasku – piaskowce, zaś z iłów – łupki. W czasie konfederacji barskiej w okolicy istniały liczne fortyfikacje a sam szczyt Lackowej wówczas niezalesiony służył do sygnalizacji i już mamy wyjaśnienie skąd się wzięła nazwa „Chorągiewka Pułaskiego”.

Na Lackową wyruszamy z miejscowości Ropki. Auto pozostawiamy na sporym bezpłatnym parkingu tuż przed strumieniem i rozejściem szlaków. W tym miejscu zaczyna się również żółty szlak, który prowadzi z Ropek do Ostrego Wierchu. Kierujemy się na czerwono-żółty szlak drogą utwardzoną drobnym kamieniem. Po minięciu szlabanu dochodzimy do strumyka gdzie szlaki się rozchodzą. Dalej podążamy żółtym szlakiem gdzie kamienisty szlak zamienia się w gliniaste błoto, gdyż trwa zrywka drzew i ciężki sprzęt niestety popsuł nieco Naszą trasę. Szlak żółty zakręca w prawo i zaczyna się wejście pod górkę jest dość szeroko więc udaje się omijać błoto. Dochodząc do wypłaszczenia napotykamy cokół i ławeczkę gdzie można przysiąść, odpocząć przed dalszym marszem żółtym szlakiem. Tu już jest coraz stromiej ale jednocześnie szlak jest suchy ponieważ tu już nie są prowadzone prace przy wycince drzew. Docieramy do Białej Skały (903 m n.p.m.), na miejscu znajduje się sporej wielkości kopczyk kamieni i słupek pomiarowy. Poruszając się dalej granią możemy obserwować wystające fragmenty skalne i ich ciekawą budowę. Po drodze mijamy jeszcze Ostry Wierch (938 m n.p.m.) i podążając dalej wzdłuż granicy ze Słowacją docieramy do rozejścia szlaków. Ostro w dół prowadzi nas teraz czerwony szlak do Przełęczy Pułaskiego (743 m n.p.m.), aby za chwilę ponownie wspinać się do góry. Cały czas poruszamy się czerwonym szlakiem wzdłuż granicy. Jest już mniej stromo a idąc granią widzimy po lewej stronie stromą, wręcz pionową ścianę góry Lackowa.

Po dotarciu do szczytu możemy spokojnie odpocząć – znajdują się tu ławeczki, tablica informacyjna zarówno po naszej polskiej stronie jak i po słowackiej. Skrzyneczka z pieczątką z pewnością ucieszy zdobywców Korony Gór Polski. Nie zabawiamy na szczycie zbyt długo. Szczyt jest zalesiony więc nie ma z niego widoków a zbliżająca się chmura wręcz nas zmusza do rychłego powrotu. Nie zmieniamy trasy i wracamy do auta tą samą drogą którą tu weszliśmy.